Në Ditën Ndërkombëtare të Përkthimit

Mbreti i Tulës

Deri n’dekë besnik ke s’thohet

Ishte n’Tule ‘j padisha,

Diq e dashta mbas do kohet

E ‘j got’ arit shej i la.

Sa at gotë arit gja nuk dote

E gjithmonë me tene piu;

Por ka ‘j lot për faqe i shkote

Gjithsaherë pite fatziu.

Kur pau vedin tuj mbarue

Njeh qytetet, e gjithçka

Trashgimtarit ia la shkrue,

Por putirin nuk ia la.

N’deje t’i’parve, n’buzë të dedit

Gjith’, parsinë n’nji gost’ i thrret;

Ulet n’gost e ka rreth vedit

Mbledhun bashkë parsin’ e vet.

E t’ksaj t’kandshmes jetë dëshirin

Piu ma t’mbramin e lumnoi

Pijsi plak, mandej putirin

Ndër valë t’detit e flakroi.

Tuj e zhyt’ e pau n’fund t’zallit

Tuj këcye, nalt tuj hupë me turr;

E n’at’ ças i ranë prej ballit

Fikun syt’ e s’piu ma kurr.

Shqipëroi Dom Ndre Mjeda